Zastanawialiście się kiedyś jak wyglądają trolle i jak długie są ich języki? Ja już wiem :) chcesz i Ty? Zapraszam do przeczytania relacji z krainy trolli. Zdjęcia polecam oglądać w pełnym rozmiarze po kliknięciu w nie.
Jak przeżyć fantastyczną przygodę za mniej niż trzysta złotych? Oto moja recepta.
Wybraliśmy się we trójkę. Ja, moja żona Asia i kolega Krzysiek. Po niespełna dwugodzinnym locie z Warszawy około 8 rano kołujemy na lotnisku Oslo Torp. Pierwszym elementem naszej 5-dniowej podróży była przejażdżka pociągiem. W Europie jest kilka tras kolejowych zapewniających niezapomniane wrażenia. Ta którą obraliśmy my pretenduje do miana najlepszej. Tak przynajmniej twierdzi Lonely Planet
http://www.lonelyplanet.com/norway/travel-tips-and-articles/76243).
Trasa Torp-Bergen z przesiadką w miejscowości Drammen. Bilety zakupione z wyprzedzeniem w kolejach nsb.no, w opcji miniprise kosztowały nas 120 zł za osobę. 20-minutowy spacerek z lotniska i jesteśmy na stacji kolejowej Torp. Mamy ponad dwie i pół godziny do naszego pociągu. Chcieliśmy załapać się na jeden z wcześniejszych na tej samej trasie ale konduktor wyjaśnił mi, że bilety zakupione w opcji miniprise do tego niestety nie uprawniają. Tak więc czekamy.
Bardzo cichym i komfortowym pociągiem po godzince jazdy dotarliśmy do miasteczka Drammen, gdzie mieliśmy prawie 4 godzinną przerwę w oczekiwaniu na pociąg do Bergen. Czas wykorzystaliśmy na zwiedzenie okolicy. Miasto nieduże ale ładne - zresztą jak cała Norwegia w moich oczach.
Czymże byłyby podróże, gdyby nie ludzie, których los postawi nam na drodze. Czasami zwykłe "może pomóc?", "miłego dnia", "witamy w naszym kraju", czy też szczery uśmiech sprawia, że czujemy się lepiej. Każdy odwiedzany kraj to odmienna kultura. Czym bardziej odmienna od naszej, tym bardziej jesteśmy jej ciekawi. Chcesz ją lepiej poznać, poznaj mieszkańców odwiedzanego kraju.
My: Ile za te spodnie?
Idziemy.
Za drogo. Sprzedawca po chwili goni za nami i przystaje na naszą cenę.
Takie rzeczy tylko w krajach arabskich :) Zanim poczułem jednak ten
klimat i kulturę trochę minęło. Chociaż słowo "poczułem" to raczej za dużo powiedziane.
Powiedzmy, oswoiłem się z tym. Drugiego i trzeciego dnia w Marrakeszu już nawet
mnie to bawiło. Targowanie się to tradycja. Rzecz niemal święta. Nie
chcąc nikogo obrazić - jakkolwiek to dziwnie brzmi - powinieneś się
targować. Świątynia kiczu i tandety - takie było
moje wrażenie po pierwszym dniu wędrowania przez souki Marrakeszu. Pogląd mi się z biegiem czasu jednak zmienił.
